ساختمانهای بنایی محصور شده با كلاف (نکات مهم آزمون نظام مهندسی)

ساختمانهای بنايی محصور شده با كلاف (نکات مهم آزمون نظام مهندسی)

الزامات ساختمانهای بنايی محصور شده با كلاف

پلان ساختمان بايد واجد خصوصيات زير باشد:

الف) طول ساختمان از سه برابر عرض آن يا ۲۵ متر بيشتر نباشد.

ب) نسبت به هر دو محور اصلي تقريباً قرينه باشد.

پ) پيشامدگی های آن الزامات زير را برآورده نمايد:

۱) اندازه پيشامدگی در هر راستايی نبايد از يك پنجم بعد ساختمان در همان راستا بيشتر باشد و علاوه بر آن بعد ديگر پيشامدگی نبايد از مقدار پيشامده كمتر باشد.

۲) چنانچه اتصال قسمت پيش امده با ساختمان، بيش از نصف بعد ساختمان در آن راستا باشد، اين قسمت پيشامدگی تلقی نمی شود و در اين صورت محدوديتی برای بعد ديگر وجود ندارد مشروط بر آن كه پلان ساختمان به طور نامناسبی نامتقارن نگردد.

در صورت نداشتن هر يك از الزامات فوق، بايد با ايجاد درز انقطاع، ساختمان را به قطعات مناسب تقسيم نمود، به گونه ای كه هر قطعه واجد شرايط ياد شده باشد. لازم نيست كه درز انقطاع در شالوده ساختمان امتداد يابد.

ارتفاع و تعداد طبقات ساختمان

در مورد ساختمان های مشمول اين فصل رعايت نكات زير الزامی است:

الف) حداكثر تعداد طبقات بدون احتساب زيرزمين به دو محدود ميشود.

ب) در احتساب تعداد طبقات، تراز روی سقف زيرزمين نبايد نسبت به متوسط تراز زمين مجاور بيش از ۵/۱ متر باشد، در غير اين صورت، اين طبقه نيز به عنوان طبقه ای از ساختمان منظور می گردد .

پ) تراز روی بام نسبت به متوسط تراز زمين مجاور نبايد بيش از ۸ متر باشد.

ت) حداكثر ارتفاع طبقه (از روي كلاف زيرين تا زير سقف) محدود به ۴ متر می باشد و در صورت تجاوز از اين حد، بايد يك كلاف افقی اضافی در داخل ديوارها و در ارتفاع حداكثر ۴ متر از روی كلاف زيرين تعبيه گردد. به اين ترتيب می توان ارتفاع طبقه را حداكثر تا ۶ متر افزايش داد.

برش قائم

الف) پيشامدگی سقف در صورت وجود پيشامدگی سقف لازم است ضوابط زير رعايت گردد:

۱) طول پيشامده طره در مورد بالكن های سه طرف باز از ۲/۱ متر و برای بالكن های دو طرف باز از ۵/۱ متر بيشتر نباشد و طره ها بخوبی در سقف طبقه مهار شوند.

۲)در صورتيكه طول پيشامده طره از حدود مذكور در فوق تجاوز نمايد طره بايد در برابر نيروهای قائم زلزله مطابق مبحث ششم مقررات ملّي ساختمان محاسبه گردد.

۳)روی هيچ قسمت پيشامدگی ساختمان نبايد ديواري ساخته شود ولي ساخت جانپناه تا ارتفاع ۷۰۰ ميليمتر مجاز است.

ب) اختلاف سطح در طبقه

حتي المقدور از ايجاد اختلاف سطح در طبقه پرهيز شود. در صورت وجود اختلاف سطح در طبقه، بايد ديوارهای حد فاصل دو قسمتی كه اختلاف سطح دارند با كلافبندی مناسب تقويت شوند و يا اينكه دو قسمت ساختمان بوسيله درز انقطاع از يكديگر جدا شوند.

سازه

در مورد اجزای سازهای ساختمان های مشمول اين فصل رعايت موارد كلی زير الزامي است:

تمامی اجزای ساختمان بايد به هم پيوسته باشند تا ساختمان در برابر نيروها به طور يكپارچه عمل كند.
بويژه سقف بايد با حفظ انسجام خود به صورت يكپارچه، نيروی ناشي از زلزله را به اجزای قائم منتقل نمايد.
ديوارهای باربر بايد در يك راستای قائم تا پی ادامه داشته باشند.
ساختمان بايد دارای تقارن سازهای مناسب باشد، در غير اين صورت بايد از درز انقطاع استفاده شود.
پرهیز از قراردادن اجزای ساختمانی، تأسيسات و اجسام سنگين روی طره‌ها، اجزای لاغر، دهانه‌های بزرگ و بام.

شالوده

رعايت ضوابط زير برای شالوده ها الزامی است:

الف) شالوده ها بايد در يك تراز ساخته شوند.
هر گاه احداث شالوده به هر دليل در يك تراز ممكن نباشد:
هر بخشی از شالوده بايد به صورت افقی در يك تراز قرار گيرد.

ب) ساخت شالوده شيبدار به هيچ وجه مجاز نيست.
در زمين های شيبدار چنانچه ساخت شالوده ساختمان در يك تراز ممكن نباشد بايد از شالوده های پلكانی استفاده شود.
به طوری كه اين شالوده ها در جهت افقی حداقل ۶۰۰ ميليمتر همپوشانی داشته باشند.
ارتفاع هر پله نیز نبايد بيش از ۳۰۰ ميليمتر باشد.

پ) برای ديوارهای باربر، عرض شالوده نواری بايد حداقل ۵/۱ برابر عرض كرسی چينی و عمق آن حداقل ۵۰۰ ميليمتر باشد.

ت) شالوده ديوارها بايد با استفاده از بتن يا حداقل شفته آهكی با عيار ۳۵۰ كيلوگرم آهك در متر مكعب شفته و يا سنگ لاشه با يكی از ملاتهای گل- آهك، ماسه- سيمان- آهك (باتارد) و يا ماسه- سيمان ساخته شود.

ث) در مناطق سردسير و دارای يخبندان:
تراز روی شالوده حداقل ۴۰۰ ميليمتر زير سطح زمين قرار گيرد.

تیم نظام مهندسی انتشارات نوآور